Pozitif Yaşam Derneğini tanıma-buluşma

Pozitif tanısı aldıktan sonra internet üzerinden ilk yaptığım iş bu hastalık ile ilgili tedaviyi araştırmak oldu, sanıyorum hepimizin ilk yaptığı budur 🙂 Türkiye’deki forum sayfaları, yabancı forum sayfaları derken yalnız olmadığımı düşünmeye başlıyorum araştırmalarım sürerken, her yerde pozitif yaşam derneğinin sayfası ile karşılaşıyorum…

Doktorun bana verdiği broşürlere tekrar göz gezdirip ardından Pozitif Yaşam Derneği ile iletişim kurmaya karar veriyorum, yeni bir mail hesabı açıp durumumu bildiren bir mail atıyorum kendilerine,( ne çekingen olduğum burada belli sanırım normal mail hesabımla değil yeni bir mail hesabı ile iletişim kurmayı tercih ediyorum) aradan birkaç saat geçtikten sonra çok samimi içten bir mail geliyor, beni derneğe davet ediyorlardı. Evet yalnız değildim sanki ama eminde değildim, bu insanlar kimdi, ne iş yaparlardı, tamam böyle bir dernek kurmuşlar ama ben “HİV POZİTİF”tim, derneğe gittiğimde ucubeymişim gibi davranılırsa, nasıl bir yerdi burası diyerek kafamda ki yüzlerce sorunun cevabını aramaya başladım.

Pozitif yaşam derneği ile kararlaştırıp bir gün sonrasına derneğe gidiyorum, biraz ürkek , endişeli, çekingen bir tavırla( derneği bulmakta biraz zor oldu, yanlış yerlere gitmişim, resmen kayboldum İstanbul’da) biraz gecikmeli de olsa derneğe varıyorum ve kapıyı çalıyorum , kapıyı güler yüzlü cana yakın bir arkadaşımız açıyor. İlk intiba önemli derler ya ben de çok olumlu bir etki bıraktı, o sırada anladım, kesinlikle YALNIZ değildim…

Beni karşılayan görevli ile başlıyoruz sohbete, kendisi sohbetten önce çay ikram etti ama ben içmek istemedim, zaten geç kalmıştım, merak ettiğim birkaç soruyu sorup hemen ayrılacaktım. Sosyal güvencem olmadığı için en kısa sürede bunu halletmem gerektiğini söyledi akabinde cd4 sayım viral yük ve direnç testini de en kısa sürede yaptırmam gerektiği bilgisini alıyorum. Bu bilgileri hastanede söylediler mi hiç hatırlamıyorum belki söylemişlerdir ama o an ki psikolojim ile anlamamış ya da fazla önemsememiş de olabilirim. Pozitif Yaşam Derneğinde ki görevliye; derslerimin şuan çok yoğun bir dönemde olduğunu bu yüzden hemen bunları yaptıramayacağımı 1 ay sonra sosyal güvence olayını halletmeye çalışacağımı söyleyerek dernekten ayrıldım, ayrılırken HIV ile yaşayanlar için basılmış birkaç kitap broşür verdiler, hatta kimse görmesin diye de poşete güzelce yerleştirdiler.

Evet Pozitif Yaşam Derneği ile ilk buluşmam ve derneği tanımam bu şekilde oldu.

Bir sonraki serüvende buluşmak üzere…

Hayatımda sürpriz gelişme…

Aylardan sonra merhaba…
Biliyorum çok uzun zamandır yazamadım. O kadar çok işim vardı ki. Ben bu deli yoğunluğun içinde kulaç atıp dururken Okan da sürekli “Yaz artık bir şeyler. İnsanlar öldüğünü düşünecek.” deyip durdu. İtiraf etmeliyim ki bunun çok esprisini yaptık ve güldük. “Sevgi sizlere ömür. Ruhuna El-Fatiha” başlıklı bir yazı koy gitsin dedim. Hatta bir mevlüt bile organize edebiliriz 🙂

Elbette ki; biz burada HIV’in tedaviler ile kronik bir durum olduğunu ve hayatlarımızı ‘herkes’ gibi yaşadığımızı anlatıyoruz. Böyle bir (eşek) şakası hiç hoş olmazdı. Hele ki bu Günlüğü okuyan yeni tanı almış arkadaşlarımı da düşünecek olursak. İnanın bana biz HIV pozitifler ilaçlarımızı düzenli kullandığımız sürece yaşam normal seyrinde akıyor.

Hep derim “hayat tüm güzellikleri ve zorluklarıyla devam ediyor”. İşte tam da böyle bir dönemden geçtim. Hayatımın en yoğun, en heyecanlı ve en kafamın karıştığı 4 ayını yaşadım.

Çünkü EVLENDİM…

İnanın bana da çok büyük sürpriz oldu. Bu yaz nereye tatile gitsem; Rusya’yı mı dolaşsak, Balkanlar’ı mı turlasak derken Evlendik, barklandık 🙂

Bu birkaç ayda neler oldu neler?

Büyük başarıdır ki evlenme teklifini aldığım günden itibaren bir kaç ay içerisinde tüm işlerimizi tamamladık.

Ailelerimize birlikteliğimizi açıkladık, hangi semtte oturacağımıza karar verdik, ev aradık (-ki bu en zor ve yorucu kısmıydı. Yaz ortasında, güneşin altında sokak sokak emlakçı dolaşmak ve ev bakmak…!ıııyyyyhhhh).  Evi bulduk,  ufak tefek tadilatını yaptık, gelinlik provalarına başladık, damatlık aldık. Aileleri bir araya getirdik (bu da en çok komiğimize giden bulaşmaydı. Çünkü ‘Allah’ın emri peygamberin kavliyle’ deyip kız istemece de oldu :)). Evlilik işlemlerine başladık (bunu ayrıca yazacağım. İnsan HIV pozitif olunca uğraş dur) Kınamızı yaptık, evimize taşındık (-ki o dönem annemlerin ve Yusuf’un evinin her köşesi kolilerle doluydu. Her yer kutu – kutu – kutu… Tabii bu kutuların evde açılıp yerleşme tantanasını hiç saymıyorum bile. Hala bile kutu koli gördüğümde yüzümde kontrol edemediğim tiklerim seğiriyor :)) ve sonunda o büyük kavuşmayı yaşadık.

Tüm bu telaşlar içerisinde kendimle öyle çok muhakeme yaptım ki. Görücü usulü, isteğim dışında evlendirildiğim ilk evliliğim her yönden yıkımdı benim için. İzleri çok derindi hayatıma. Ama her şeye rağmen yine ve yeniden denedim. Ben bu sefer hayatımda ilk kez ne yaşadığımı bilerek, isteyerek ve severek evlendim.  (Şuan bu satırları yazarken gözlerim yağmur yüklü birer bulut) Tüm hazırlık aşamalarını severek ve çok mutlu olarak tamamladım. Her anın ve yorgunluğunun tadını çıkarttım.

Diğer yandan kızım da evlendiğim için çok sevinçliydi. “Aaayyy annemin mürvetini göreceğim” diye mutluluktan havalara uçuyordu. Bu arada evin en güzel odasını da o kaptı 🙂

Nikâhımız ve düğün o kadar güzel oldu ki. Benim için en anlamlı kısmı her aşamasında HIV ile yaşayanlarının emeğinin olması. Bu muhteşem bir paylaşım ve destek idi.

Fotoğraflarımızı burada yayınlayamadığım için çok üzgünüm. Malum deşifre olma ve dandik önyargılar meselesi 🙂

“Birlikteliğimiz içerisinde çok fazla ortak yönümüz olduğunu, çok iyi anlaştığımızı, dünyaya aynı açıdan baktığımızı keşfettik. Artık tüm beklentilerimi, hatta daha fazlasını karşılayan bir ‘SEVGİ’lim’ vardı; gün içinde defalarca arayan, sevgi sözcüklerini dilinden hiç düşürmeyen, özel günleri unutmayan, elimi hiç bırakmayan, ilgili, sadık, güvenli bir ‘hayat arkadaşı’.”diye anlattığım Yusuf ile hayatlarımızı birleştirdik.

Yusuf ile tanışma öykümüzü hatırlamak isteyenler için:
http://pozitifgunluk.com/2011/12/30/yusuf-beni-ok-begenmis/

“HIV pozitifler evlenemez” diyenlere de ayrıca duyurulur!

Ben 15 yıldır HIV ile yaşıyorum ve HIV pozitif olmayan (yani bu virüsü taşımayan) bir sağlık çalışanı ile evlendim!

Sevgi Yılmaz